من عموما سال های دبستانم را فوتبال بازی می کردم، راهنمایی و دبیرستان به صورت حرفه ای به بسکتبال روی آوردم . البته تجربیات دوران دبستانم باعث این انتخاب شد که البته در مدرسه ی راهنماییم هم فقط بسکتبال یا والیبال می تونستم انتخاب کنم (بنده ارادت خاصی به والیبال دارم که به صورت حرفه ای و زیبا در دبیرستان باهاش بودم ، کلا طرفدار زیاد داره در نتیجه ناخودآگاه زیاد بازی می کنه آدم)...خلاصه من خیلی نگران بودم که نکنه استعدادم را در فوتبال از دست داده باشم آخه معلم ورزشم تو استرالیا، تو مدرسه، همیشه بهم متذکر می شد که در فوتبال استعداد خاصی دارم ولی من هیچ وقت تعریفاتش را جدی نگرفتم . چند ماه پیش به این فکر افتادم که بجای بسکت فوتبال را دنبال کنم، یکی از بزرگترین دلایلش اینه که با دست بازی نمی کنی چون من خیلی دستهام برام مهمِ و بدترین اتفاق اینه که دستم چیزیش شه، البته تا حالا اتفاقی نیفتاده و امیدوارم که هیچ وقت نیفته ولی ریسکِ از یک طرف هم بازی بسکت خیلی سریعتر از فوتبالِ، فوتبال به نظر من نسبت به بسکت خیلی طولانی و آروم پیش میره، اکشنش کم است... امروز با کلی از بچه ها رفتیم باشگاه و فوتسال و بسکت بازی کردیم، با اینکه بیشتر از یک سال و نیم است که جز پیاده روی های کوتاه و یکی دو دست بسکتِ بی حال کاری نکرده بودم و بدنم خشک بود، خیلی خوب بازی کردم و کلی باز تحسین شنیدم که البته همچنان جدی گرفته نمی شه...البته تحویل نگرفتن تعریفات بخاطر این است که لیاقتشو ندارم و همه مثل هم بازی می کنیم...خلاصه بین بسکت و فوتبال موندم و برام هم خیلی مهمِ است که حتما ورزش خاصی را به صورت حرفه ای دنبال کنم...به خاطر ورزش نکردن هم چند کیلو اضافه شدم که البته زیاد آزارم نمیده چون میدونم به همون راحتی که اومده میره
...باز هم انتخاب
...باز هم انتخاب
