ما عمدتا زندگی پراکنده و پریشنده ی خود را در کار ِ صرف ِ سه فعل خواستن ، داشتن و انجام دادن به پایان می رسانیم و همین باعث می شود که در بی قراری ای دائمی گرفتار شویم. در حالی که هیچ یک از این افعال اهمیت اساسی ای ندارند مگر آنکه فعل ِ بنیادی ِ بودن ما از آنها فراتر رود و آنها را در بر بگیرد. این بودن گوهر حیات معنوی است.
با نداشتن چنین معنایی، زندگی عملی ما مانند پالتو پوست زیبایی است که کسی در آن نیست و از داستان پادشاه بی لباس اندرسن درباره ی وضع آدمیان رقت انگیز تر است.
Evelyn Underhill
The Spiritual Life
5 comments:
kheily saii kardam yeki az in af'alo tu zendegim peida nakonam ya hadde aghal yechizi ezafetar... amma hamash hamin bud!albate hamishe bad nis bastegi dare chi khaste beshe o chi anjam dade beshe o chi be dast biad!:)
are khob ... nokte ine ke ma bayad dar in 3 fe'l hayate ma'navi ra jary konim ... مگر آنکه فعل ِ بنیادی ِ بودن ما از آنها فراتر رود
I think, Tooye do ta morede aval (khastan va dashtan)kheili ham howlim,ajale darim ke az baghiye jelo bezanim[hamun Bgharari],amma sevomi bastegi be mailemoon dare,yani age motabeghe maile ma bood anjam midim age nabood enghadr mipichoonim ta az ziresh darr rim.
Hayate ma'anavi...Dge kam kam kesi soraghesh nemire :(
خيلي كم مي نويسي ....
You should read Erich Ferom's "dashtan v boodan" Haben und Sein, To have and To be, ...
Post a Comment